«Οι αισθήσεις δεν μπορούν να λύσουν παρά το πρόβλημα των εξωτερικών όψεων των φαινομένων – το πρόβλημα της ουσίας όμως δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με τη θεωρητική σκέψη. Η λύση των προβλημάτων αυτών σε καμιά βαθμίδα δεν μπορεί να αποκοπεί από την πράξη.»
Το σύντομο αυτό έργο γράφτηκε τον Ιούλιο του 1937 και αποτελεί μία «εύχρηστη» σύνοψη της μαρξιστικής θεωρίας της γνώσης μαζί με το κείμενο του Μάο που το ακολούθησε «Για τις αντιθέσεις» (Αύγουστος 1937). Η κεντρική σκέψη του έργου είναι ότι η γνώση πηγάζει από την πράξη και έχει ως μοναδικό λόγο ύπαρξης την πράξη, ενώ υπογραμμίζεται ότι η διαδικασία μεταλλαγής από την πράξη στη νέα γνώση και από τη νέα γνώση στη νέα πράξη δεν έχει τέλος.